دوباره باز هوای بارانی

می و خمار و لعل لبی

که تا همیشه طعم آنرا نمی دانی

دوباره باز بهار و رخوت و مستی

هزار حس جوشیده در میان این قلب زندانی

نفس نفس کنار تو بودن های منو

این نگاه های ویرانگر تویی که راز مرا نمی دانی

بهار من ، خیال جان فزای من

میان این همه بهار

میان این همه خیال

اگرچه باورت نشد منم

ولی منم همان خزان جان گرفته از خیال یک بهار

تویی تمام آن خیال من

میان این من و تو

چه مانده تا ما شدن

بهار من شکوفه ای نداده از فراق تو

خیال من، تنها تو تنها تو .....